بررسی اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری

هدف: در این مطالعه، اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری بررسی شده است. مواد و روش‏ها: 32 موش سوری بالغ نژاد balb/c به وزن تقریبی 4 ± 36 گرم به 4 گروه 8 تایی تقسیم، گروه کنترل و دست نخورده بدون ایجاد بیماری، گروه شاهد دارای زخم روده (کولیت) بدون تحت درمان و گروه‏های تحت درمان تیمار دارای زخم با تجویز 40 و 80 میلی‏گرم بر کیلوگرم سیلی مارین. موش‏های گروه تیمار روزانه و ابتدا به مدت 14 روز قبل از ایجاد بیماری و سپس به مدت یک هفته بعد از ایجاد بیماری سیلی مارین دریافت کردند. داروها به صورت خوراکی داده شد. برای ایجاد زخم، یک میلی‏لیتر اسید استیک 4 درصد بصورت درون رکتومی تزریق شد. یک هفته بعد از تشخیص زخم، قسمتی از کولون برای مطالعات بافتی برداشته و آسیب‏های کولون به روش مورتی مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز به روش الایزا اندازه گیری شد. میزان ادم بافتی نیز بررسی شد. نتایج: غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز درگروه دارای زخم افزایش معنی‏دار(05/0>p) را نسبت به گروه کنترل نشان داد، در حالی که در گروه‏های دریافت کننده سیلی مارین این افزایش بطور معنی‏داری (05/0>p) در مقایسه با گروه کولیت جبران شد. نتیجه گیری: استفاده از سیلی مارین می‏تواند به عنوان یک روش پیشنهادی در درمان بیماری مورد توجه واقع گردد.